Soms krijgen wij een hondje, dat via een buitenlandse organisatie in ons land is beland. Meestal zijn deze hondjes niet helemaal gesocialiseerd met mensen, met een huis, verkeer en soms zelfs niet met andere hondjes. Zo kwam ook Kip in het leven van zijn baasjes. Een eerste klas neuroot, die tot in het extreme bang was van alles. Een uitlaatdienst leek hun een goed idee, ons leek het een hele uitdaging.
De eerste keer dat ik Kip moest ophalen, was hij nergens te vinden. Na lang zoeken zag ik een trillende doos in een kledingkast. Kip was gevonden. Ik til hem in één van de bovenste hokken en meneer liet van angst gelijk zijn ontlasting lopen. Uiteraard wel over mijn jas…Dit zou nooit wat gaan worden.
Ik wilde een super rustig klein hondje bij onze stress Kip in het hok plaatsen. Hoe dom kon ik zijn. Vliegensvlug springt hij over mij heen en rent in het wilde weg een flat in. Gelukkig had deze flat een klein portiek en kon ik hem vrij snel aanlijnen, maar niet voordat hij de vloerbedekking had onder gepiest. Dit gaat het echt niet worden.
Tijdens de wandeling geef ik hem tien meter lijn, zodat hij niet dicht bij mij in de buurt hoeft te lopen. Ik werd inmiddels al gezien als zijn ergste nachtmerrie. De lange lijn was ook geen succes, want hij raakte totaal verstrikt. Om de levensvreugde naar een nog hoger peil te trekken, drukte meneer spontaan zijn anusklieren uit. Vooral rustig blijven…
Ik belde Eef om verslag uit te brengen van deze eerste wandeling en ik wilde er zo graag een positieve draai aangeven. Er schoot mij werkelijk niets te binnen en kon alleen maar uitbrengen, dat dit ècht nooit wat zou worden…
Inmiddels zijn wij drie jaar verder. Geleidelijk aan is Kip totaal verandert, zonder dat wij er eigenlijk veel aan hebben moeten doen. Hij luistert erg goed en weet zijn plek in de roedel. Hij gromt ons enthousiast toe als wij hem komen afhalen en het liefst zit hij naast je op de stoel. Een strenge blik, het woordje nee en hij springt met gemak de bus in waar hij hoort.
Hij doet zijn behoefte tegenwoordig niet meer op mijn jas, maar eenmaal op de plaats van bestemming heeft hij er slechts 60 seconden voor nodig en ook binnen drie meter van de bus. Tijdens de wandeling loopt hij het liefst voor je voeten of probeert te Doggy dansen zonder dat je het zelf door hebt. Je struikelt dus regelmatig over het diertje. Gelukkig rent, speelt en dartelt hij er ook lustig op los. Hij komt echter altijd weer terug om nogmaals te proberen je pootje te tillen.
Kip is nu een hond, die in elke groep past en waar je nooit op hoeft te letten. Een hond om van te houden. Ik was bijna vergeten hoe hij ooit was… een stress kip neuroot eerste klas!
Katja
DeRoedeLDelft
Hondenuitlaatdienst De RoedeL Delft 
Geef een reactie