Hondenuitlaatdienst De RoedeL Delft

Nietsvermoedend stond ik mijn bus vol te tanken met dure euro’s, tot ik werd aangesproken door een politieagent. Net als ieder ander voelde ik mij gelijk schuldig, al wist ik nog niet wat ik gedaan had.

Het ging gelukkig niet om mij. In tegendeel zelfs, ze hadden mijn K9 kwaliteiten nodig! De politie had een man aangehouden op verdenking van diefstal. Hij was nog met zijn auto gevlucht, maar kon bij het benzinestation aangehouden worden. De man zelf was al afgevoerd en ook de auto zou zo weg getakeld worden, ware het niet dat er wel een erg enge hond in zat… of ik wilde kijken of de hond vriendelijk was.

In zo’n geval kan je niet anders dan je schouders achteruit trekken en die helden laten zien dat deze vrouw niet bang is voor een Stafford. Aan de andere kant toch fijn dat ze hulp durfden te vragen, er zijn genoeg schiet incidenten geweest. Het bleek een onwijs lieve hond te zijn. Al kwispelend kreeg ik haar uit de wagen en kon haar zo in mijn bus krijgen.

Terwijl zijn collega op de takelwagen kon wachten, reed ik gezellig met meneer agent en de hond naar het politiebureau toe.

Zo zien jullie maar, de Roedel staat klaar voor iedereen!

Karin

Hebben ze het jou gevraagd? Nee, jou wel dan? Ook niet… Ik dacht eerst nog, die gaat wel weer weg. Ja, dat dacht ik ook… Voordeel is wel dat ze ons nu met rust laten. Ik weet het nog niet. Hoe doe jij het dan?

Ik negeer haar. Zij willen toch een hond die de helft van mijn leeftijd is? Ik mag nog blij zijn dat ze geen pup hebben genomen, maar iets van acht jaar. Laten Hans en Eef zich maar druk maken. Kijk aan mij hadden ze geen kind. Ik wist precies hoe ik met ze om moest gaan. Hoefde maar een blik hun kant op te werpen en ze snapten mij al. Ik had ze goed getraind. Er heerste een weldadige rust in de tent. Nu kunnen ze dat nieuwe ding steeds achterna lopen. Ergens is het best wel grappig om te zien en zo heet ze blijkbaar ook, Funny. Funny zit op de eettafel, Funny jat al het eten, Funny wil continu spelen. Ze moeten eindelijk eens een keertje achter zich opruimen. Je ziet Eef de ballen weer verstoppen, omdat die kleine zich anders te druk zou maken. Je ziet Hans in een andere positie dan lui op de bank. Ik bekijk het allemaal maar van een afstand. Ach, je kent het wel. Er komen kindertjes en dan is het opeens te druk voor een hond. Ze zetten haar op Facebook en dit keer stonk Eef er in omdat het een Parson was. Ik zie het maar als een complimentje dat ze voor mijn ras gaan. Het meisje krijgt nu een goed thuis en zolang ik ook mijn natje en mijn droogje krijg, ben ik tevreden. Ik moet natuurlijk wel de baas blijven. En jij?

Tsja, wat kan ik zeggen. Het is wel een lekker ding wat ze in huis hebben gehaald. Als ik een paar jaar jonger was geweest, had ik het wel geweten. Je weet dat mijn thuis situatie heel anders is dan bij jou. Ik kan die kleine kinderen niet meer bijbenen. Ik kan ze liefde geven, maar geen energie. Ergens ben ik toch wel blij dat hij die taak nu van mij heeft overgenomen. De kleine man kan nu lekker achter Kadaj aanrennen en ook met mijn meissie gaat het prima. Als ik al dat enthousiasme zie, wil ik soms ook weer achter een balletje aangaan. Uiteraard ga ik mij niet zo uitsloven als die tienjarige. En ja, net als jij kan ik genieten als ik naar mijn mensen kijk. Katja was ook een beetje ingedut. Volgens mij vond zij mijn tempo wel aangenaam. Je vooral niet druk maken en je tijd nemen voor je loopje. Niet lachen hoor, maar hij heeft haar zelfs op de fiets gekregen. Ze gaan nu met zijn allen fietsen en ik mag gelukkig thuis blijven. De druk is bij mij van de ketel. Gelukkig neemt ze die vent wel mee naar haar werk. Ik heb toch ook mijn rust nodig en als hij dan thuis komt, ligt die in een coma. Ook weer een gevalletje van het te druk hebben voor een hond en dan gingen ze ook nog eens verhuizen naar een plek waar je het beest bijna niet kan uitlaten. Als ik mijn gezinnetje zo lekker bezig zie, ben ik er eigenlijk best wel blij mee.

Wat denk je, zullen we het dan maar aankondigen? Ik weet het nog niet, Sam. Ik ben wel een Parson. Kom op Rakker, je weet net zo goed als ik dat we er allebei stiekem wel blij om zijn. We moeten het niet alleen te duidelijk laten merken, zodat ze zich extra om ons bekommeren. Wij blijven toch wel de baas. Oké dan, zolang ze dat maar doorhebben, dan ben ik het met je eens.

Met gepaste trots kondigen wij, Rakker en Sammie, onze nieuwe en veel jongere huisgenoten aan…

Funny en Kadaj!

Jullie zullen het vast wel herkennen. Jaren woon je bij elkaar in dezelfde wijk, maar veel verder dan korte groet kom je niet. We hebben het allemaal druk met ons eigen leven en als wij onze kinderen of honden uitlaten, hebben we andere dingen aan ons hoofd.

Zo kwam ik laatst iemand tegen, die net bij ons om de hoek woont. Twee jaar geleden zijn wij tegelijk in de buurt komen wonen. Iedere keer hadden wij elkaar wel gegroet, maar daar bleef het bij. Dit keer raakten wij wel aan de praat. Ik vertelde hem dat ik een uitlaatdienst heb. Hij was gelijk geïnteresseerd, want ook zijn hond gaat met een uitlaatdienst mee. Heb je dan een bus, was zijn vraag. Verbaasd keek ik hem aan. Mijn bus staat altijd voor de deur als ik niet aan het werk ben. Nee, hij had mijn bus nog nooit gezien. Voor de zekerheid keek ik snel of er niet een blinden geleide hond naast hem stond.

Opeens ging er bij hem een lichtje branden. Wacht even, er staat wel altijd een bus maar daar zit een sticker op dat honden verboden zijn. Hij was dan ook in de veronderstelling, dat het busje door een klusser overgenomen was van een uitlaatdienst en er nu geen honden meer in mochten.

Ik maar denken dat ik een sticker had van verboden te poepen voor honden, in de soms ijdele hoop dat mijn viervoeters dat zouden begrijpen. Ik snap nu pas, dat sommige honden spartelend de bus ingedragen moesten worden. Zij hadden beter naar de sticker gekeken dan ik!

Katja