Als het leven niet teveel tegenzit, wordt de mens ongemerkt oud. Onze banen, kinderen, huishoudens, iedere dag verandert er wel iets zonder dat je het in de gaten hebt. Door alle haast heb je al weinig tijd voor jezelf, laat staan dat je een keer de tijd neemt om eens bewust om je heen te kijken. Niet alleen jouw leven verandert in de loop der jaren…
Keer op keer verbazen wij ons hoe snel de kinderen van onze klanten opgroeien. Bijna dagelijks komen wij langs en je voelt je verbonden met het gezin. Zo ook jonge stelletjes, waar baby’s in de buik groeiden. Je bewondert de pasgeborenen en voordat je het weet, zie je het kleintje bij moeder voorop de fiets zitten terwijl de hond er naast mag rennen. Andere kleintjes laten nu net als grote mensen ook de hond uit. Nog anderen zien wij helaas niet meer, omdat ook voor hun de schooltijd is aangebroken.
Een fase verder zijn het geen kinderen meer en hoor je dat ze een paar dagen naar Pink Pop gaan. Er wordt een brommer rijbewijs gehaald en gelijk de eerste dag al een ongeluk. Gelukkig liep dat goed af. Er volgt een auto rijbewijs en staat er een extra auto voor de deur. Je ziet de kleintjes van toen opeens hun ouders helpen in de winkel. Sommigen zijn het huis uit en gaan geen blokje om meer met de hond.
Niet alleen de kinderen groeien te snel, ook de honden zijn opeens ouder dan wij ze zelf inschatten. Het traphekje van vroeger is niet meer voor de kinderen, het is nu voor de inmiddels oude en wat dove hond…
Kinderen worden te snel groot. Honden worden te snel oud. We moeten soms herinnerd worden om bewust te genieten van al het mooie, wat van voorbijgaande aard is.
Gelukkig blijf ik eeuwig jong!
Katja
Yvonne Lalamax said,
1 november 2013 @ 13:44
Mooi :’-(
Miranda Dijkshoorn said,
5 november 2013 @ 10:56
Wat mooi Katja. Je hebt helemaal gelijk. De tijd gaat hard. Kevin volgend jaar al naar de middelbare school en onze Benny Boy alweer bijna 5. Maar we genieten volop van onze 2 mannetjes en hopen dat nog heel heel heel lang te kunnen doen. Groetjes, Mianda
Katja said,
5 november 2013 @ 22:27
ja en dan vergeet ik nog een incident van een aantal jaren geleden… Ik bracht een voldane hond thuis na een RoedeLwandeling en terwijl ik door de gang de hond naar binnen breng zie ik een stuk of 6 tieners onderuit op de bank, schoenen op de salontafel, overal cola blikjes en chipszakken en de muziek stond lekker hard…. Je had hun geschrokken koppies moeten zien alsof betrapt waren!
Hanneke Olthuis said,
5 november 2013 @ 23:04
Wat een mooi, bespiegelend verhaal. Helemaal waar, in ‘onze Roedeljaren’ doorliepen onze kinderen de middelbare school, gingen studeren, de oudste daarna in London werken, werd onze lieve Bink zo oud en stierf en werd Ralph van een jonge dolle hond een oude dolle hond. En zagen we Katja maar jong blijven 😉