Brandon is eind 2010 ingeslapen, vanwege een hersentumor. Alle hondjes worden ook een stukje van jezelf en als je zoiets hoort, laat het niet je los. Je gaat terug in de geschiedenis en laat veel de revue passeren. Zo ook onze allereerste ontmoeting met elkaar…
In mei 2008 kregen wij twee nieuwe honden, beiden reu, beiden Schotse collies en beiden overwegend zwart met wat wit en licht bruin. De aanvraag voor het uitlaten ging per direct in, maar een intake was niet nodig. Eef en Jolanda kenden de eigenaar en de honden al jaren via de KC. Het zou geen probleem zijn voor de dames van de RoedeL…
Ik ben niet bekend met de KC. Ik zou de honden wel als eerste ophalen en uitlaten. Ik doe de deur open en zie twee identieke honden. Wie is wie? Ik bel Eef en kreeg te horen, dat de drukke hond die en die is en de donkere is… Ze begint te twijfelen. Ik bel Jolanda, nee de drukke hond is die en de ander…
Met gezamenlijke inspanning kwamen wij er uit. Brandon en Dusty kon ik nu uit elkaar houden. Volgens mijn collegae konden de honden los lopen. Het bleek een duidelijke inschattingsfout. Brandon kreeg ik aan het eind wel snel te pakken en kon ik met gemak aanlijnen. Dusty was er echter vandoor, nergens meer te vinden. En ik maar roepen “DUSTY, DUSTY, KOM!”…
Eigenaar gebeld, maar ze kon zelf niet komen. Een goede vriend die vlakbij woonde, zag daar gelukkig wel kans toe. De man parkeerde naast mijn busje en zei tot mijn stomme verbazing, dat Dusty al in mijn bus zat. Ik kijk Dusty aan, maar zie Brandon zitten. Nee, dit is Brandon en Dusty ben ik kwijt!
Terwijl ik het zei, viel het kwartje al. Ik had ze toch door elkaar gehaald. Ik riep de hele tijd Dusty, die netjes aangelijnd naast mij liep…
Overigens is Brandon gevonden of was het toch Dusty? In maart dit jaar, is Dusty zijn maatje achterna gegaan. Als een team maken zij nu boven de boel onveilig. Dusty of Brandon… misschien hebben ze daar ook wel iemand gefopt.
Katja
Geef een reactie